بسم رب الشهداوالصدیقین
اسطوره ای زیر رنگ یعنی خاکریزی که غیرت پشت آن سنگرگرفته بود.
یکی از ستاره های کشورمان مکه ای که او رفته بودفکه بود . با کرامتی که داشت بچه های خط مقدم بهش کریم میگفتن خیلی نترس چابک انگار دل شیر داشت .
شهید کریم میرزایی سال ۶۲ درشهرهانی فکه آسمانی شد.
وحالا دستهای ننگین عنوانش را درطالقانی تبریزبارنگ ، رنگ میکنند.ماهمه درقبال اینگونه عوامل مکلفیم.
اوآسمانی شد و من وتوزمینی وتو با نهایت وقاحت رنگ برنام ونشانش میکشی . اسطوره بارنگ پاک نمیشود .بفهم اگراینان نبودند حتما اسم برادرم پسوند عراقی داشت .غیرت مخاطب است .وقتی در شهر ترقه ای منفجرمیشود ازترس دلت میریزد جا میخوری وهزار نفرین برزبان می آوری .کریمان رفتند تا تو باکرامت بمانی ولی توزاده نطفه بی درو پیکر رنگ برنشانش میپاشی .راستی مارا چه میشود عکسشان را از سرکوچها برمیداریم .نامشان را کمرنگ میکنیم اسمشان را آهسته می گوییم ارزشهارا بی ارزش میکنیم . اینجا ایران است سرزمین شهیدان غیور وحماسه سازان هشت سال دفاع مقدس .
خون شهیدزمین نمی ماندو هزاران سال بعدهم که شده دامانت را میگیرد جایی میگیرد که دراوج خوش گذرانی و حرام خواری هستی . کسانی هم پیدا میشوند به اندازه میلیونها نفرتا جوابت را با مشتهای آهنینشان بدهند.وچنان برسرت اوارشوند که نشانی از وجود کثیفت باقی نماند.
پایان خبر : فرید فرج پورتبریزی
